On jest też Głową Ciała – Kościoła. On jest początkiem, pierwszym zmartwychwstałym, aby we wszystkim mieć rangę pierwszeństwa, gdyż w Nim cała Pełnia zechciała zamieszkać i przez Niego pojednać ze sobą wszystko – na ziemi i w niebie – dzięki wprowadzeniu pokoju za cenę krwi przelanej przez Niego na krzyżu.
(List do Kolosan 1, 18-20)
Wesołych Świąt Wielkiej Nocy. Obyśmy byli zdrowi i przetrwali jakoś tą zarazę. Trzymajcie się wszyscy!
Ostatni tydzień spędziłem w Sienie, biorąc udział w największej technologicznej konferencji związanej z archeologią, czyli CAA, która odbywała się między 31 marca a 2 kwietnia. W imieniu trójcy autorskiej, w skład której weszli jeszcze J. Tyszkiewicz i J. Sroka, prezentowałem Strati5 – proste rozwiązanie służące do rejestrowania stratygrafii archeologicznej, oparte o arkusz kalkulacyjny, które ma tę zaletę, że działa na każdym głównym systemie operacyjnym (Windows, Linux, Android, MacOSX, iOS) i na sporej ilości programów arkuszowych (MS Excel, Libre/Open Office Calc, WPS Office, Google Sheets). O tym rozwiązaniu na pewno napiszę więcej w przyszłości, bo chyba warto. Strati5 znacznie usprawniło mi proces opisywania stratygrafii podczas wykopalisk w zeszłym roku i mamy nadzieję, że przyda się jeszcze komuś.
Poniżej krótka fotorelacja, pozbawiona niemal zdjęć z obrad, bo okazało się, że żadnego nie zrobiłem (uhmm…).
Nie wiem dlaczego, ale latanie nad Alpami stało się w ostatnim czasie jakby mniej komfortowe… Na szczęście nasi piloci nie mieli problemów emocjonalnych i psychicznych (a przynajmniej nie takie, które spowodowałyby zakłócenia w locie).
W Polsce od 0 do 3 stopni, deszcz, śnieg oraz wichury zrywające dachy z domów, we Włoszech 17 do 20 stopni i słońce. Padało przedwczoraj tylko, gdy byliśmy w Bolonii…
Kościół dominikanów…
Wieczorne, konferencyjne zwiedzanie katedry…
No więc wlazłem tam, czyli na Torre del Mangia – wieżę Palazzo Pubblico na Piazza del Campo, czyli sieńskiego ratusza. Ma wysokość 102 m. Wygląda jednak na to, że minę mam nieszczególną…
Najbardziej owocne były wieczorne obrady na Campo. Wiązały się głównie z owocami winorośli…
Na koniec jeszcze trochę autoprezentacji: to ja podczas wystąpienia. Zdjęcie ukradzione z profilu fejsbukowego pyArchinit. Znajdziecie tam kilka zdjęć z obrad (i obiadów), które dobrze chyba odzwierciedlają atmosferę sieńskiej konferencji. Jedzenie było bowiem nieodłącznym elementem doświadczania Sieny. I choć wróciłem do Polski dopiero wczoraj, to już tęsknię, myśląc o tych pysznościach…
I na koniec zdjęciem z kościoła Grobu Pańskiego, z bolońskiego zespołu Santo Stefano chciałbym nawiązać do Święta Zmartwychwstania Pańskiego życząc wszystkim czytelnikom wszelkiej pomyślności. Dyngus pewnie mokry – bo za oknem pada, ale końcówka Świąt nadal może być szczęśliwa – wszystkiego dobrego!
To było wczoraj. Dzisiaj jest jeszcze ciekawiej…
Aktualizacja (19:35)
Nie wiem czy zwróciliście uwagę na fakt, że tym razem nie robię żadnych żarcików i nic nie próbuję wcisnąć (moją bradaticę sprzed lat do dzisiaj wspominają niektórzy z nieutulonym żalem). Pogoda wycięła nam w tym roku taki numer, że czuję się kompletnie bezsilny…
Wszystkim czytelnikom bloga życzę Świąt radosnych – niech się Wam wiedzie szczęśliwie, zdrowo i bez problemów trawiennych spowodowanych nadmiernym obżarstwem.
Wpadającym tutaj od czasu do czasu archeologom osobliwie życzę grobów pełnych oraz pełnej satysfakcji z odkrywania reliktów przeszłości.
Święta jeszcze trwają więc nadmiernie się nie spóźniłem składając dzisiaj życzenia wszystkim czytelnikom bloga: życzę wam smacznego zająca, mokrego jajka i wesołego Śmigusa… czy jakoś tak…
Nie uważacie, że trochę te wszystkie atrybuty przysłaniają sens Świąt? Jeśli tak uważacie, to życzę Wam Świąt wesołych, radosnych, pełnych światła. Życzę Wam: żyjcie wiecznie w radości Zmartwychwstałego.
Gunthera miejsce w sieci 