Warsztaty Strati5

Mniej lub bardziej stali czytelnicy bloga na pewno zdążyli się zorientować w tym, że to co autora zajmuje szczególnie, to różnego rodzaju nowoczesne formy dokumentacji archeologicznej. Od dłuższego czasu dążę do tego, by wdrażać w praktyce coś, co niektórzy nazywają „paperless archaeology” lub po prostu dokumentacją cyfrową. W zakresie dokumentacji graficznej udało się wypracować pewien sposób postępowania, który właściwie całkowicie eliminuje konieczność używania papieru i ołówka (co było moim tematem wystąpienia w ramach tegorocznej konferencji CAA). Analogicznie sytuacja ma miejsce w zakresie dokumentacji opisowej. Po pierwszych próbach ze stosowaniem arkuszy kalkulacyjnych (jako swoistej uproszczonej bazy danych) i ręcznego wklejania danych do programu Stratify, z pomocą przyszedł mi prof. Jerzy Tyszkiewicz, matematyk i informatyk oraz specjalista od arkuszy kalkulacyjnych. W wyniku tej współpracy, w której ja byłem stroną zamawiającą i testującą, zaś szanowny Matematyk stroną kreującą (we współpracy ze swoim kolegą po fachu, czyli Jackiem Sroką), powstał Strati5 – arkusz kalkulacyjny zdolny do ścisłej współpracy z programem Stratify.

Cała koncepcja polega na zastosowaniu arkusza opartego wyłącznie o formuły, bez żadnych makr, zdolnego do pracy na bardzo licznych platformach, zarówno systemowych, jak i w ramach licznych przecież aplikacji arkuszowych. Programik działa więc na Windowsie, Linuksie, Maku, Androidzie i iOS w ramach Excela, Open/Libre Office, WPS Office czy arkusza Google. Działając na tym ostatnim narzędziu zyskujemy możliwości pracy grupowej: arkusz może wypełniać jednocześnie kilka osób. Możemy go więc odpalać na komputerach oraz na urządzeniach przenośnych, w tym tabletach i telefonach komórkowych.

Arkusz zawiera komórki uporządkowane w sposób odpowiadający kolejnym polom programu Stratify, dzięki czemu zgromadzone dane można zaimportować do Stratify i w kontynuować analizę stratygraficzną i kreować diagram Harrisa. Do tego wbudowane w niego formuły ostrzegają przed przypadkowym i niezamierzonym nadaniem tej samej nazwy jednostki stratygraficznej kilku różnym jednostkom (co jest szczególnie ważne, gdy nie opisujemy jednostek w kolejności (np. kolejnych liczb), a mniej lub bardziej przypadkowo (co może wynikać z różnych uwarunkowań terenowych). Oprócz opisu samej jednostki stratygraficznej, w programie umieszczamy też informacje o relacjach między nimi. Istnieje też możliwość grupowania jednostek (np. w ramach zwartych obiektów) i uwzględniania relacji pomiędzy grupami. Do tego program (podobnie jak Stratify) ostrzega nas gdy niechcący stworzymy zapętlającą się relację stratygraficzną (tzn. jednostka będzie jednocześnie nad i pod inną jednostką). Takie rzeczy potrafią się zdarzać na stanowiskach o złożonej stratygrafii. Dokładniejszy opis działania programu znajdziecie tutaj.

W przyszłym tygodniu odbędzie się warsztat dotyczący Strati5, a zorganizowany przez Laboratorium Cyfrowe Humanistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Termin to 19 kwietnia, godzina 17.30, Laboratorium Cyfrowe Humanistyki UW, ul. S. Banacha 2c (budynek CeNT-1), II piętro, moduł B. Warsztat będzie współprowadzony przeze mnie oraz Jerzego Tyszkiewicza. Ponieważ będzie obecny współautor kodu programu, możliwe będzie zgłoszenie dodatkowych funkcjonalności (np. automatycznej edycji kart jednostek stratygraficznych, o ile ktoś ich potrzebuje). Informacje o warsztacie są dostępne tutaj. Są jeszcze wolne miejsca, więc serdecznie zapraszam.

Przypomnę, że podobny warsztat przeprowadzony będzie także w Gdańsku podczas konferencji polskiego oddziału CAA Sea of Data. Konferencja odbędzie się 1-3 czerwca.

Reklama

Ze Stratify do sprawozdania

Programowi Stratify poświęcałem już w tym blogu nieco miejsca. Jest to nie tylko kreator diagramów Harrisa, ale także baza danych magazynująca wszystkie informacje o jednostkach stratygraficznych, łącznie z odnośnikami do materiału dokumentacyjnego. Wprowadzanie danych do programu daje oczywiście szereg możliwości, związanych z ich opracowywaniem, analizą, wyszukiwaniem etc.

Niestety po zakończeniu badań w terenie każdy archeolog staje przed szeregiem wyzwań związanych z ich opracowaniem. Wstępnym etapem opracowania jest zazwyczaj przygotowanie sprawozdania, które wraz z dokumentacją z badań składa się w regionalnej delegaturze biura Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

Konserwatorowi nie oddamy plików bazy danych Stratify. Nie sądzę by to zaakceptował. Program umożliwia jednak eksport danych do kilku formatów, w tym do .txt.

Z górnego paska głównego okna roboczego Stratify, w zakładce „File” wybieramy opcję eksportu.

W oknie zapisu wybieramy format .txt. W miejsce „*” należy wpisać nazwę jaką chcemy nadać plikowi.

Otrzymany w ten sposób plik tekstowy należy otworzyć w dowolnym edytorze tekstu. W niniejszym przypadku będzie to OpenOffice.org Writer (czyli darmowy, otwarty odpowiednik popularnego programu firmy Microsoft. Problemem zaimportowanego tekstu jest fakt, iż jest on częściowo w języku angielskim.

Wyrazy automatycznie wstawione przez program można niewielkim nakładem sił wymienić na ich polskie odpowiedniki korzystając z funkcji „znajdź i zamień”. Znajdziemy ją w zakładce „edycja”. Później wystarczy w okienko wpisać wyraz angielski, wybrać opcję „Znajdź wszystkie”, w drugą ramkę wpisać jego polski odpowiednik i wybrać opcję „Zamień”. W efekcie otrzymamy estetycznie wyglądający tekst w sam raz do sprawozdania.

…a ileż pracy ułatwiłoby spolszczenie interfejsu?…

Stratygrafia w Stratify

Prezentowałem już program Stratify, stanowiący połączenie bazy danych z kreatorem diagramu Harrisa. Od jakiegoś czasu wprowadzam do programu wyniki zakończonych jakiś czas temu badań archeologicznych w Drohiczynie.

Efektem tych działań jest prezentowany powyżej diagram dotyczący wykopy PK1, w północno – zachodniej części Placu Kościuszki. To był ten odcinek badań w którym stratygrafia była najmniej skomplikowana (zaledwie 52 jednostki stratygraficzne). Praca jest jeszcze w toku. Diagram ma charakter wstępny (jak widać warstwa 19 wisi w próżni – trzeba to poprawić), należy jeszcze zebrać niektóre jednostki w grupy i rozwarstwić w fazy.

Generalnie wszystko to co w diagramie jest na górze, ponad warstwą 12, pochodzi z okresu późnonowożytnego, głównie z XIX – XX w. Warstwa 12 to zapewne nowożytna nawierzchnia rynku miejskiego. Poniżej rejestrowano kilka obiektów – zagłębień, a których dwa (21 i 30) należy interpretować (na podstawie efektów prac w innych wykopach) jako rowy limitujące obszar miasta przedlokacyjnego. Warstwa opisana numerem 17 to oczywiście calec.

W przypadku stanowisk o złożonej stratygrafii (w Drohiczynie ilość jednostek stratygraficznych w wykopach o podobnych wymiarach jak prezentowany potrafiła być wielokrotnie większa), wykorzystanie takiego narzędzia jak Stratify może być bardzo pomocne.

Stratify – pomoc kopacza

Na początek wyjaśnienie: kopacza, zapisano z małej litery i w taki, a nie inny sposób odmieniono. Nie chodzi więc o Panią minister zdrowia, a o osobę kopiącą – archeologa…

Stratify to oprogramowanie wspomagające pracę archeologa, a ściślej takiego archeologa, który w swojej praktyce terenowej posługuje się metodą stratygraficzną (wbrew pozorom nie jest to aż takie częste). Stratify pomaga w tworzeniu diagramu Harrisa, zarządzaniu jednostkami stratygraficznymi, analizowaniu relacji między nimi i określaniu horyzontów chronologicznych.

Stratify działa pod systemem Windows, ale całkiem dobrze pozwala się uruchamiać na linuksie przy wykorzystaniu wine.

Stratify nie jest po prostu programem rysującym diagram Harrisa. W gruncie rzeczy taki diagram można stworzyć w dowolnym programie grafiki, zwłaszcza wektorowej, np. Inkscape, czy Draw – część pakietu OpenOffice.org, albo bardziej wyspecjalizowane aplikacje rysujące diagramy, jak Kivio. Stratify to narzędzie pozwalające w dość kompleksowy sposób zarządzać danymi wykopaliskowymi, łączące w sobie oprócz graficznego modułu tworzącego diagramy (automatycznie), także bazę danych.

Okno robocze Stratify przypomina nieco dwupanelowe managery plików w rodzaju Total Commandera. Panel lewy zawiera tabelę z wszystkimi jednostkami stratygraficznymi (Units), panel prawy relacje pomiędzy nimi (Relationships). Dodawanie i edycję kolejnych jednostek ułatwia wygodne menu nad panelami.

Okno edycji danych jednostki stratygraficznej. Jak widać mamy tutaj standardowe elementy opisu, znane z kart, jakie stosuje się na stanowisku. Program umożliwia też zarządzanie dokumentacją rysunkową i fotograficzną każdej jednostki.

Okno edycji jednostki stratygraficznej posiada dodatkowe zakładki. Jedną z nich jest okno relacji stratygraficznych jednostki. Zgodnie z zasadami stratygrafii, inne jednostki mogą w stosunku do danej jednostki zalegać wyżej, lub niżej (zasada superpozycji) oraz mogą z nią być skorelowane, jako część pierwotnie jednego depozytu. Może też nie być między nimi żadnej bezpośredniej relacji. Stratify wykorzystuje te podstawowe zasady. W ramkę górną wpisujemy warstwy zalegające ponad, w ramkę dolną – zalegające pod. W środkową ramkę „Inne relacje”.

Okno wyświetlające automatycznie generowany, na podstawie wprowadzonych danych, diagram Harrisa. Dodatkowe narzędzia umożliwiają nawigację po diagramie, co przydaje się w sytuacji szczególnie rozbudowanych zespołów.

Acha – Zasady stratygrafii archeologicznej – podstawowa praca dr. Edwarda C. Harrisa jest obecnie dostępna za darmo, do ściągnięcia z tej strony (w jęz. angielskim).