Ostatni tydzień spędziłem w Sienie, biorąc udział w największej technologicznej konferencji związanej z archeologią, czyli CAA, która odbywała się między 31 marca a 2 kwietnia. W imieniu trójcy autorskiej, w skład której weszli jeszcze J. Tyszkiewicz i J. Sroka, prezentowałem Strati5 – proste rozwiązanie służące do rejestrowania stratygrafii archeologicznej, oparte o arkusz kalkulacyjny, które ma tę zaletę, że działa na każdym głównym systemie operacyjnym (Windows, Linux, Android, MacOSX, iOS) i na sporej ilości programów arkuszowych (MS Excel, Libre/Open Office Calc, WPS Office, Google Sheets). O tym rozwiązaniu na pewno napiszę więcej w przyszłości, bo chyba warto. Strati5 znacznie usprawniło mi proces opisywania stratygrafii podczas wykopalisk w zeszłym roku i mamy nadzieję, że przyda się jeszcze komuś.
Poniżej krótka fotorelacja, pozbawiona niemal zdjęć z obrad, bo okazało się, że żadnego nie zrobiłem (uhmm…).
Nie wiem dlaczego, ale latanie nad Alpami stało się w ostatnim czasie jakby mniej komfortowe… Na szczęście nasi piloci nie mieli problemów emocjonalnych i psychicznych (a przynajmniej nie takie, które spowodowałyby zakłócenia w locie).
W Polsce od 0 do 3 stopni, deszcz, śnieg oraz wichury zrywające dachy z domów, we Włoszech 17 do 20 stopni i słońce. Padało przedwczoraj tylko, gdy byliśmy w Bolonii…
Kościół dominikanów…
Wieczorne, konferencyjne zwiedzanie katedry…
No więc wlazłem tam, czyli na Torre del Mangia – wieżę Palazzo Pubblico na Piazza del Campo, czyli sieńskiego ratusza. Ma wysokość 102 m. Wygląda jednak na to, że minę mam nieszczególną…
Najbardziej owocne były wieczorne obrady na Campo. Wiązały się głównie z owocami winorośli…
Na koniec jeszcze trochę autoprezentacji: to ja podczas wystąpienia. Zdjęcie ukradzione z profilu fejsbukowego pyArchinit. Znajdziecie tam kilka zdjęć z obrad (i obiadów), które dobrze chyba odzwierciedlają atmosferę sieńskiej konferencji. Jedzenie było bowiem nieodłącznym elementem doświadczania Sieny. I choć wróciłem do Polski dopiero wczoraj, to już tęsknię, myśląc o tych pysznościach…
I na koniec zdjęciem z kościoła Grobu Pańskiego, z bolońskiego zespołu Santo Stefano chciałbym nawiązać do Święta Zmartwychwstania Pańskiego życząc wszystkim czytelnikom wszelkiej pomyślności. Dyngus pewnie mokry – bo za oknem pada, ale końcówka Świąt nadal może być szczęśliwa – wszystkiego dobrego!
Gunthera miejsce w sieci 