Zapraszam na kolejny, drugi już wykład otwarty o drugim etapie badań nieinwazyjnych nad grodziskami. Wykład odbędzie się w poniedziałek 22 grudnia o godzinie 13.00 w siedzibie Instytutu Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego, w sali 108. Na wykład zapraszam wszystkie osoby zainteresowane badaniami nieinwazyjnymi oraz grodziskami Polski Centralnej. Przedstawione będą wyniki badań na obiektach w Ewinowie, Krzepocinku i Spycimierzu (proszę bardzo – niech będzie po nowemu) oraz na Górze Chełmo, gdzie uzupełniliśmy badania rozpoczęte w zeszłym roku.
Program został dofinansowany z środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w ramach priorytetu 5 Ochrona Zabytków Archeologicznych w 2014 r.
Gunthera miejsce w sieci 
Czy można uzyskać od Pana informacje ile dokładniej było punktów osadniczych, w dwóch okresach do siebie porównywanych, w poniższym tekście, czy od jakiej liczy punktów przykładowo od 100, był wzrost o te 60%, Czy te wcześniejsze punkty osadnicze to po prostu głównie wsie, czy jakieś inne osiedla.
I o jakiej liczbie bardziej grodów w ogóle mówimy w „okresie 2. poł. IX do ok. poł. X w.” Polsce Centralnej, bo tak to jest to trochę zbyt niejasne i abstrakcyjne.
„W okresie 2. poł. IX do ok. poł. X w. na terenie Polski Centralnej zaszły dość istotne przemiany, zarówno w gęstości zasiedlenia (wzrost archeologicznie zarejestrowanych punktów osadniczych wyniósł około 60% w stosunku do okresu wcześniejszego, pomiędzy VI/VII a schyłkiem VIII – połową IX w.; por. Sikora 2009, 142-146), jego stabilności, organizacji i strukturze. Pojawił się zupełnie nowy typ osiedli, jakim były punkty umocnione – grody, pełniące bardzo zróżnicowane funkcje społeczne, osadnicze, ideologiczne i zapewne też szeroko rozumiane kultowe (Sikora 2007 , 130-132; por. Kamińska 1971, 52, zwł. 54 i nast.;Chmielowska, Marosik 1989, 39, 79 i nast. – gdzie teza o wczesnej genezie budownictwa grodowego w Polsce Centralnej, sięgającej VI w.) ”
cytat z „Między podbojem a prowincją.Przyczynek do piastowskiej organizacjiPolski Centralnej w X i XI w.”
Szanowny Panie,
Po to umieszcza się w tekście przypisy, by nie trzeba było przepisywać wszelkich informacji, które już kiedyś podawałem. W mojej książce do której się odwołałem w przypisie znalazłyby Pan informacje o tym, że w okresie od 2 połowy IX do połowy X wieku funkcjonowało 8 grodów oraz dwie osady obronne (jedna z nich, po ostatnich badaniach może być bez wątpienia uznana za gród, chodzi o obiekt w Tumie) oraz 139 punktów osadniczych.
Z okresu wcześniejszego takich punktów jest 97.
Jeśli chodzi o same punkty osadnicze to nie mogę w większości przypadków określić jaki miały charakter, bo na tym etapie badań nie jest dla nas jasny. Są to mianowicie punkty w większości zidentyfikowane w trakcie badań powierzchniowych AZP. Poza kilkoma badanymi wykopaliskowo są to po prostu miejsca zalegania na powierzchni materiału zabytkowego (głównie ceramicznego) z tego okresu.
Proszę uprzejmie by na przyszłość na blogu odnosić się do wpisów, a kwestie związane z publikacjami chętnie wyjaśnię mailowo.
Pozdrawiam
Dziękuję za szybką i wyczerpująca odpowiedź.
Liczba 97 stanowisk osadniczych „sukow-dziedzice” była mi znana, jak również liczba 2500 stanowisk/punktów archeologicznych (osadniczych?) z wczesnego średniowiecza, wymienionych w Pana publikacjach, interesowała mnie właśnie taka krótka informacja statystyczna.
Po prostu nie było to dla mnie jasne, czy to do tego się odnosi.
Pozdrawiam