Badania tegoroczne wedle naszych zamierzeń koncentrować się mają na dwóch problemach i dwóch rejonach stanowiska:
1. Cmentarzysko – w tym miejscu mają charakter przede wszystkim ratowniczy – chodzi o uratowanie możliwie wielu wczesnośredniowiecznych pochówków niszczonych w trakcie orki na stanowisku. W 2012 r. zlokalizowaliśmy w tym rejonie stanowiska próbny wykop o wymiarach 5×5 m, gdzie znaleźliśmy dwa silnie zniszczone orką, lecz bardzo interesujące pochówki z XII-XIII wieku. Jamy grobowe miały tutaj nieznaczną miąższość, nie przekraczającą 2-3 cm. Jeden z pochówków wystąpił na styku warstwy ornej i calca. Ta część stanowiska znajduje się na eksponowanym wzniesieniu, które w wyniku prac polowych ulega stałej degradacji. Szacujemy, że w ciągu kilku lat nie będą zachowane tutaj żadne średniowieczne groby, a zniszczeniu ulegnie także szereg innych obiektów archeologicznych.
2. Domniemane grodzisko – nadal pracujemy nad naszym niespodziewanie odkrytym dzięki technikom nieinwazyjnym obiektem. Tym razem planujemy zajrzeć do wnętrza by zweryfikować wyniki badań geofizycznych z zeszłego roku.
Wbijamy pierwsze sztychy łopat…
By po kilku dniach wytężonej pracy uzyskać całkiem odmienny krajobraz.
Wyniki badań w części cmentarzyskowej potwierdzają słuszność założonego planu. Jeden z grobów ujawnia się jeszcze w spągu warstwy ornej…
Czaszka w trakcie oczyszczania. Jak widać (lub nie) znaczna część została zniszczona pługiem. Prawdopodobnie po tegorocznej orce już nie mielibyśmy szans by rozpoznać ten grób. Nigdy nie dowiemy się ilu grobów nie zdążyliśmy uratować. Niestety – nasza wydajność to zaledwie jakieś 3 ary powierzchni rocznie. Całe stanowisko ma powierzchnię przekraczającą 10 hektarów. Najbardziej zagrożona część, położona na wzgórzu to jakieś 1-2 ha.
Inwazja idzie pełną parą