Wczoraj (6.06) odbyło się uroczyste otwarcie nowego polskiego grodu – obiektu w Raciążu. Projekt zrealizowano z funduszów gminy Tuchola, przy dofinansowaniu z środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. W efekcie na półwyspie Jeziora Śpierewnik (zwanego też Przyarcz) powstała atrakcja turystyczna o ambicjach edukacyjnych.
W ramach projektu wytyczono ścieżki z ławkami i stołami dla turystów, mostek prowadzący na teren grodziska (do tej pory szło się po kilku pniach drzew uważając by nie utonąć w bagnie), bramę wjazdową, podwaliny domów, most nad fosą, ogrodzenie grodziska oraz tablice informacyjne.
Przed otwarciem… przed wjazdem na teren grodziska…
Most prowadzący na teren grodziska
Jedna z tablic informacyjnych
Most ponad suchą fosą rozdzielającą dwa „wały” grodziska oraz wieża bramna
Pomost widokowy nad jeziorem
Na otwarciu nie mogło oczywiście zabraknąć pokazów walk wojów. Cóż z tego, że nie z epoki…
Otwarcie zgromadziło zarówno miejscowych urzędników, archeologów z Białych Błot, Łodzi i Bydgoszczy, wspomnianych wojów oraz licznych mieszkańców Raciąża…
Co warto podkreślić – obiekt zrealizowano bez większej ingerencji w substancję zabytkową, której zresztą nie zostało zbyt wiele. Badania archeologiczne w Raciążu przeprowadzono w latach 1965-1985 i 1992 pod kierownictwem Jerzego Kmiecińskiego w ramach Pomorskiej Ekspedycji Archeologicznej Katedry Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego. W ich trakcie rozkopano właściwie cały majdan grodziska, przecięto wał w czterech miejscach oraz w całości przebadano znajdujące się na północ od grodziska cmentarzysko szkieletowe. Po tych badaniach na prawdę trudno już cokolwiek zniszczyć, bo niewiele tam pozostało. Mimo to nie dokonano właściwie zniszczeń nasypów wałów (słabo zresztą czytelnych). Bramę zrealizowano jako dość lekką konstrukcję opartą na słupach, zaś rekonstrukcje domów mają formę zrębowych podwalin o wysokości do 4 wieńców. Reszta infrastruktury to słupowe tablice informacyjne i ławki umieszczone na powierzchni.
Oczywiście, do poszczególnych elementów można mieć zastrzeżenia – nie wszystkie domy miały konstrukcję zrębową (przynajmniej dwa miały ściany wylepione gliną i powstały zapewne w konstrukcji szachulcowej), rekonstrukcja bramy jest całkowicie dowolna – nie wiemy nawet czy znajdowała się ona w tym miejscu. Mimo to taka forma zwizualizowania obiektu na pewno lepiej przemówi do turystów, niż niewyraźna, zarośnięta drzewami forma terenowa, jaką znałem do tej pory…
Oby tylko cała infrastruktura przetrwała jak najdłużej w niezniszczonym stanie…
Gunthera miejsce w sieci 
Pingback: Między słowiańską tradycją a zachodnioeuropejską modą | Gunthera miejsce w sieci