Święty Michał w Hildesheim

Ponieważ ostatnio jestem bez przerwy zajęty, roboty rozmaitej mam mnóstwo, więc nie pisuję nic sensownego, poza jakimiś ogłoszeniami dla studentów. Postanowiłem więc choć trochę zadbać o moich czytelników i zamieścić kilka zdjęć z Hildesheim.

Święty Michał to sztandarowe dzieło architektury ottońskiej. Znany jest z każdej książki poświęconej architekturze wczesnego średniowiecza. Informacje na jego temat znaleźć można bez trudu, więc pisanie obszernej notki na jego temat sobie daruję. Oto on:

Od południa…

Absyda zachodnia…

Widok wnętrza, w kierunku wschodnim…

Kapitel jednej z kolumn nawy głównej…

Kapitel innej kolumny. Tym razem widok z wnętrza nawy południowej. Półplastyczne, wydłużone postaci żywo przypominają mi te z Cividale del Friuli, które już kiedyś na blogu pokazywałem.

Dla przypomnienia Cividale…

Charakterystycznym elementem budowli są wieloboczne dołem, okrągłe górą wieżyczki w szczytowych ścianach transeptów (w sumie cztery wieżyczki, czyli dwa transepty). Osobom zainteresowanym rodzimą architekturą winny przypominać zachodnią partię kościoła w Żarnowie:

Albo w Inowłodzu:

Podobieństwa nie sprowadzają się jedynie do cylindrycznych wież. W każdym z wnętrz mamy do czynienia z emporami. W Hildesheim są dwukondygnacyjne, wsparte na kolumnach, podsklepione dwoma polami sklepień krzyżowych:

W polskich kościółkach także mamy dwupolowe sklepienia krzyżowe, choć same empory są skromniejsze:

To Żarnów…

A Inowłódz gdzieś mi wcięło, więc nie pokażę…

W Hildesheim nie tylko sama budowla robi wrażenie. Nie mniejsze robi sufit z około 1200 roku:

Jak nówka…

Reklama