Wakacje świąteczne spędziłem nad Biebrzą, zaraz obok parku narodowego, na Podlasiu moim ukochanym. Krainie pachnącej kartaczami i babką ziemniaczaną, lasem i łosiem… (choć jak twierdzi moja żona łosie też pachną lasem – ja nie wiem, bo miałem katar). W każdym razie było nas tam kilka osób, w tym trzech nawiedzonych, którzy postanowili ustrzelić łosia. Fotograficznie. Były więc wielokilometrowe wyprawy po lasach, bagnach i niekończących się łąkach. Wszystko na próżno. No prawie – bo z braku łosi fotografowaliśmy co się dało. Oto próbka tej jazdy:
las o poranku
pajęczyna w mroźnej szacie
mroźna szata jest fascynująca zarówno, gdy skrywa zwykły płot
jak i bagienne trawy
mrozowe gwiazdy
z braku łosi fotografowaliśmy wszystko
wszystko – nawet pusty las
i wszechobecne pastuchy… elektryczne
były dzięcioły
i jakieś inne ptaszki 🙂
i tak aż do zachodu słońca
Nawet raz w lesie zdybaliśmy łosia, a właściwie klępę. Nim uruchomiliśmy aparaty fotograficzne, dała dyla. Upewniło nas to jednak, że łosie istnieją, nie są jedynie legendą jak gryfy, czy syreny.
musiały wystarczyć nam gęsi…
ciąg dalszy nastąpi
Gunthera miejsce w sieci 