San Lorenzo w Weronie

Kościół San Lorenzo (świętego Wawrzyńca) w Weronie położony był poza murami średniowiecznego miasta, nieopodal zachowanej rzymskiej bramy “Porta dei Borsari” i zamku Scaligerich (Castellvecchio). Zbudowany był już w 4 wieku, później przebudowywany. Obecna kreacja pochodzi zasadniczo z 2 połowy XII w. – wzniesiono ją po trzęsieniu ziemi w 1177 r., a poświęcono już w 1184 r., przez samego papieża Lucjusza III (Ubaldo Allucingoliego).

Obecny kościół znajduje się w kwartale dość ścisłej zabudowy, pomiędzy ulicami Corso Cavour a Riva S. Lorenzo. Jest to stosunkowo nieduża, transeptowa bazylika trójnawowa. Nawa główna zakończona jest absydą, podobnie jak nawy boczne. Absydialne kaplica dostawiono także do wschodnich ścian transeptu. Szczególnie ciekawe i dość nietypowe dla architektury włoskiej, jest rozwiązanie partii zachodniej, z cylindrycznymi wieżyczkami, na przedłużeniu naw bocznych. Ponad nawami bocznymi oraz w zachodnim przęsłem bazyliki pomieszczono empory, otwarte do wnętrza biforyjnie, powtarzając naprzemienny rytm podpór wnętrza (filary wiązkowe na przemian z kolumnami). W ramiona transeptu wstawiono arkady oparte na kolumnach.

Główny portal wiedzie od południa, przez portal pomieszczony pod gotyckim portykiem z XV w. Od zachodu, pomiędzy cylindrycznymi wieżami znajduje się kolejny portal.

Portal południowy z gotyckim portykiem (to taki włoski gotyk :D)

Fasada zachodnia z cylindrycznymi wieżami. Jak twierdzą Włosi ma to być taki normański motyw architektoniczny. Niech im będzie, choć mnie podobne elementy kojarzą się z architekturą cesarstwa, już od czasów karolińskich…

Jak widać powierzchnia ścian zewnętrznych została opracowana (zapewne pod wpływem San Zeno) z cegły i jasno – kremowego kamienia (tufu), tworząc naprzemienne pasy – efekt dość typowy  romańskiej architekturze Italii.

Ściany we wnętrzu opracowano podobnie, w naprzemienne pasy. Nawa główna przykryta została stropem, bez sklepień, co także jest dość typowe w architekturze romańskiej Włoch.

Widoczna artykulacja wewnętrznych ścian bazyliki, z emporami ponad nawami bocznymi.

Wejście do kościoła jest obecnie płatne. Jeśli będziecie w Weronie kupcie sobie Verona Card – kartę uprawniającą do wchodzenia do wszystkich muzeów i płatnych kościołów oraz do używania środków komunikacji miejskiej. Karta kosztuje 8 euro i uwierzcie – to się opłaca (zwykle wstęp w jedno miejsce to koszt 2-4 euro). Oczywiście we wnętrzu nie można robić zdjęć używając flasha i statywu (co widać wyżej).

Reklama