W poprzednim wpisie pojawił się tutorial skupiony na nadaniu cech metrycznych (w odpowiedniej skali) zdjęciom dokumentacyjnym. Co zrobić w sytuacji, w której jedno zdjęcie to za mało? Gdy chcemy wykonać dokumentację (ortofotograficzną) większej przestrzeni – spągu wykopu (plan) lub przekroju (tzw. profil)? Damy radę także i w tej sytuacji.
Etap I: – wykonywanie zdjęcia w terenie.
- Właściwie wszystkie uwagi wymienione w poprzednim tutorialu zachowują swoje znaczenie, z tym, że wzrasta dokumentowana powierzchnia.
- Wykonując zdjęcia starajmy się by obejmowały moduł siatki wraz z pewnym kontekstem, lub większą liczbę modułów (im większa, tym większe będą później błędy wynikające choćby z dystorsji).
- Warto notować kolejność wykonywanych zdjęć, bądź wykonywać je zgodnie z określonym systemem, tak by później nie było wątpliwości co do czego dopasować. Obróbkę komputerową najlepiej wykonywać w łączności ze strukturami odsłanianymi w terenie (przydaje się laptop).
Etap II:
- Przeprowadzamy konfigurację siatki pomocniczej, zgodnie z uwagami zamieszczonymi w poprzednim tutorialu.
- Poszczególne zdjęcia składowe otwieramy w osobnych oknach:
Na fotografii zaznaczamy wyłącznie przestrzeń, którą potrzebujemy przenieść do obrazka, nie ma potrzeby kopiowanie całości. Posługujemy się oczywiście narzędziem prostokątnego zaznaczania z paska narzędziowego i skrótem klawiaturowym Ctrl+c (kopiowanie) oraz Ctrl+v (wklejanie):
Po wklejeniu zdjęcia należy nadać mu atrybuty nowej warstwy. Dla ułatwienia wartwom można nadawać specjalne nazwy, choć nie jest to konieczne. Nadać atrybuty warstwy możemy w dwojaki sposób: z menu obrazka wybrać zakładkę „warstwa” i „nowa warstwa” lub zrobić to z okienka warstw klikając prawym klawiszem myszy:
Gdyby okazało się, że wklejone zdjęcie jest zbyt duże możemy skorzystać z narzędzia skalowania na pasku narzędzi Gimp. Aby proporcjonalnemu zmniejszeniu uległy wszystkie wymiary (wysokość i szerokość) wciśnij na okienku dialogowym ikonkę łańcucha. Pomniejszanie wykonujemy przeciągając narożny uchwyt:
Kolejny krok to dopasowanie obrazka do siatki pomocniczej. Oczywiście za pomocą narzędzia „Perspektywa”, z paska narzędziowego:
Kiedy uda nam się już dopasować punkty przecięcia siatki utrwalone na zdjęciu z siatką pomocniczą obrazka powinniśmy skorzystać z narzędzia „zaznaczenie prostokątne”. Za jego pomocą zaznaczamy wzdłuż linii siatki pomocniczej, fragment zdjęcia, który ma pozostać na obrazku, tak, by można było do niego dopasować kolejne elementy (kolejne fotografie). Zaznaczamy obszar i przycinamy go (zakładka „warstwa” i opcja „kadruj według zaznaczenia”):
W analogiczny sposób postępujemy z kolejnymi zdjęciami. Ponieważ pracujemy na warstwach, na etapie ich wstępnej obróbki nie musimy się przejmować ich właściwym złożeniem ze sobą:
Dopiero, kiedy przytniemy nową warstwę (zgodnie z liniami siatki pomocniczej!) rozpoczynamy dopasowywanie do reszty obrazka (pamiętajmy też, by po przycięciu warstwy do pożądanych wymiarów usunąć zaznaczenie – w menu obrazka „zaznaczenie” i opcja „nic”) :
Kiedy dopasujemy już wszystkie elementy zapisujemy obrazek w formacie Gimp (xcf). Następnie z menu obrazka, z zakładki „obraz” wybierz opcję „spłaszcz obraz”. Przy pomocy np. gumki (lub zaznacz i wypełń białym kolorem) usuń zbędne elementy obrazka. Pamiętaj by dodać do niego linie siatki oraz metrykę. W efekcie otrzymasz gotowy obrazek:
Całkowicie analogicznie będzie to wyglądało z planem:
A nawet z licami murów lub konstrukcjami drewnianymi :
O czym warto pamiętać? Bardzo ważne jest, aby na zdjęciach nie było cieni rzucanych przez drzewa, ludzi lub budynki. Najlepiej wykonywać je na identycznych ustawieniach aparatu w identycznych warunkach oświetleniowych, tak by uniknąć różnic wynikających z balansu bieli, ekspozycji etc. Im większe wystąpią różnice, tym więcej pracy będziemy musieli włożyć w taką obróbkę fotografii by uniknąć kontrastów, pomiędzy poszczególnymi elementami wynikających z odmiennej kolorystyki i naświetlenia zdjęcia.
Oczywiście tak przygotowane zdjęcie może stanowić podstawę do naniesienia na nie warstwy interpretacyjnej z zaznaczonymi stykami warstw, ich numerami etc. Może stanowić także podstawę do wykonania rysunku czarno – białego lub kolorowego, rastrowego lub wektorowego.
Pingback: Dokumentacja terenowa w Qgis – krok 2: informacje, plany, zdjęcia « Gunthera miejsce w sieci
Pingback: Dokumentacja terenowa w Qgis – post scriptum « Gunthera miejsce w sieci
Pingback: Automatyzacja procesu tworzenia ortofotografii w Qgis | Gunthera miejsce w sieci